„Dotyk” Jus Accardo

Jus Accardo pisze paranormalne romanse dla młodzieży, a także powieści z gatunku urban fantasy. Urodzona w Nowym Jorku mieszka z dala od miasta z mężem, trzema psami, a czasami także z zaprzyjaźnionym niedźwiedziem Oswaldem. Kiedy nie pisze, pracuje jako wolontariuszka w pobliskim schronisku dla zwierząt albo oddaje się pasji kulinarnej.

Deznee Cross to rozpuszczona nastolatka, która w okolicy jest dosyć znana ze swoich szalonych wyczynów. Dez nie pamięta matki. Jest wychowywana tylko przez wiecznie zapracowanego ojca, nie mającego dla córki wiele czasu, przez co dziewczyna lubi go denerwować na różne sposoby. Więc gdy niespodziewanie spotyka Kale'a, tajemniczego chłopaka, którego ścigali dziwni faceci, postanawia sprowadzić go do domu, by jeszcze bardziej wkurzyć ojca. Jednak Kale w jej obecności zachowuje się podejrzanie, a Dez nabiera coraz większych wątpliwości. Wtedy wraca jej ojciec i chłopak zupełnie traci panowanie nad sobą...

"On nie tylko patrzył, on widział. Jak nikt nigdy. To działało jak narkotyk. Potrzebowałam więcej i więcej. To mnie trochę przerażało. Kale dawał mi coś, czego nigdy nie miałam dosyć. Dawał mi nirwanę."

Na początku chciałam zaznaczyć, że książkę przeczytałam i zrecenzowałam w ramach Book Tour'u organizowanego przez KittyAillę. Stąd też wyjątkowo w poście pojawia się zdjęcie książki zrobione przeze mnie ;) Muszę przyznać, że fabuła Dotyku niezwykle mnie zaintrygowała. Wiem, że motyw osoby, która za pomocą dotyku zabija był już wykorzystany w literaturze (chociaż Dotyk Julii nie spodobał mi się za bardzo i połowy nie pamiętam, więc nie mam porównania), ale mimo to byłam szalenie ciekawa tej książki. Podświadomie czułam, że czeka mnie dobra fantastyka z elementami sensacji i odrobiną romansu.

Szczerze polubiłam postać Kale'a. To chłopak, który od urodzenia przebywał w Denazen, organizacji wykorzystującej ludzi o specjalnych umiejętnościach jako broń. Żył w zamknięciu i tylko w czasie misji mógł opuszczać swoją "klatkę". Nie jest obeznany z nowinkami technicznymi, nie zna popularnych filmów ani też po prostu nie wie, jak to jest być wolnym człowiekiem i dopiero uczy się świata. Niejednokrotnie rozmieszało mnie to, co powiedział, szczególnie że wynikało to z jego niewiedzy. Polubiłam także kuzyna Dez, który był taką mega pozytywną postacią, oraz, o dziwo, Alexa, chociaż był takim zapatrzonym w siebie bucem. Za to Deznee po prostu idealnie sprawdziła się w roli rozpuszczonej nastolatki i totalnie nie mogłam ścierpieć tej bohaterki. Nie mogę podejść jej kreacji obiektywnie i nie widzę w niej żadnych zalet. Zachowywała się jak Mary Sue i jedno z wydarzeń w książce po prostu utwierdziło mnie w tej opinii.

Dotyk to książka obfitująca w pędzącą akcję i masę wydarzeń. Z jednej strony było to wielką zaletą, bo czytało się ją niesamowicie szybko, mi samej zajęło to niecałe dwa dni, ale z drugiej - czasami miałam wrażenie, że wszystko działo się zbyt szybko, potrzebowałam chwili wytchnienia. Sam styl autorki jest taki, jak lubię, czyli prosty i lekki, więc tym bardziej tej książki nie da się nie przeczytać w ekspresowym tempie. Zaś zakończenie pozostawia nutkę niedosytu, aż chce się przeczytać kolejny tom.

"Patrzenie jego oczami stanowiło dla mnie pouczające doświadczenie. Pierwszy zachód słońca, pierwsze lody czekoladowo-miętowe, pierwsze wyjście do kina. Za każdym razem czułam nowy przypływ życia. Proste rzeczy, które traktujemy jako oczywiste, dla niego są nowe i ekscytujące. I dzięki temu również mnie się takie wydają"

Podsumowując, Dotyk to lekki paranormal romance z dobrą fabułą i galopującą akcją. To idealna książka nawet dla tych, którzy nie przepadają za typową fantastyką. Zapewnia świetną rozrywkę na kilka godzin, wręcz nie można oderwać się od stron.

Wyzwania:
Kocioł wiedźmy
Czytam fantastykę